Mesafe

Termosa kahve doldurmuş
paketlemiştin ayak izlerimizi
gerekirse atarız diye
soluk kesici
amansız karın dişlerine.

Eli çekiçli marangozlar gibi
birlikte öğrettik mesafeye
nasıl çatılır dam
aralarında koştuğumuz
ağaçlardan.

Geride kalan sessizlikte
duymaz olduk artık
uzak yaz evinin sorusunu:
Yarın
nereye gidiyoruz peki?

Akşam vakti koruyor kızak köpekleri
orman hiç bitmeyecekmiş gibi.
Ama her gece karda
kahkahalarımızı duyunca
diniyor titremeleri.

John Berger: Ve Yüzlerimiz, Kalbim, Fotoğraflar kadar Kısa Ömürlü