I am not surprised

bildiğim bu gerçekler canımı daha fazla yakamazdı heralde..
gözyaşlarına kıyamadığım insanların ağlaması, kendimi zaman zaman sirk akrobatı yapmama sebep olsa da elimden gelenin sadece ip üstünde dikkat dağıtmak olduğunu bilirim.

sevmek, bunu dile getirmek ya da bunu yıllar boyu saklamak.

üzmek, bundan sıkılmak, ama yine de zaaflara yenilmek ve nihayet üzmenin bir adım ötesi; kırmak akabinde parçalamak.

ötelemek, ötelerken unutturmak, vazgeçmek, amaçsız kalmak çıkılan yollarda.

bu zamana kadar yaptığın herşeyi zaaflarının belirlediği doğruysa, sadece kendini düşündüğün için bencil, ve onlara teslim olduğun için yeniksin.
ve ölüm diye bir şey var bilir misin?
tüm sözlerin sustuğu bir yerde bekliyor seni, sabahın kör vakti ya da tüm eşeklerin eşref saatinde..
böyle zamanlarda kilometrecelerce uzaklaşma isteği uyandırırsın insanda. arkanı dönüp gidemediğinden yenik düştüğünü bilirsin. tüm tartışmalar körelir o odada.
susarsın bilirim, kafandan çabuk atarsın. canın sıkılmaz.