think of someone

-farkettim ki uzun zamandır farkedememişim birşeyleri.

kimilerine göre düzgün ilerleyen bir hayatın içinde oturuyorum ve fakat zaman zaman dengesiz, tutarsız hareketlerim var. insan uzağında olduğu şeyleri çözemez bazen. hani dur bi şöyle objektif, bütün bakayım desen de olaya vakıf olmak için eldeki doneler yetmez ve elbette yaşamak gerekir bazen.
Kaldı ki kimse bir örnek olaya aynı endişeyle yaklaşmaz, aynı tepkiyi vermez. gelgelelim kimsenin derdi kimseyi bağlamaz da. sevgili, eş, dost farkettirmiyor. mantıksal uyum beklemek saçmadır yani.
insanlara verdiğim limitleri kendi kendime aştığımı buna mukabil fazlasıyla hırpalandığımı farkettiğimde yaptığım sert çıkışlar beni keskin ve agresif tanımlı birine dönüştürüyor olabilir, doğrudur. tahammülsüzlüğüm, sabırsızlığım ve tezcanlı oluşum bazı durumlarda hata yapmama vesile de olabilir. oysa ki kimse hak ettiğinden fazlasına sahip olmamalı..
Eşitlikçi bir yaklaşımla; limit sonsuza giderken kimin ne yaptığının bir önemi yoktur ancak kısıt fonksiyonunuz varsa ve gerçek değişkenlere dayanıyorsa, işte o zaman ikili ilişkilerde karşılıklı özen ve dikkat daha ağır basar.
sonra duyguların yanıltıcı olabileceğini, en duygu adamıyım diyenden bile korkulabileceğini, güven duygusu oluşturmada esasen duygusal davranmanın hiç bir zaman yeri olmadığını gördüm bir kez daha. zira değişken duygu halleri verdikleri kararları etkileyenler için duygusal olmakla karşı tarafta güven duygusu oluşturmak arası bir illiyet bağıntısı oluşturmak namümkün.
bugün hissedilen bir duygu yarın reddedilen bir karşıt duygu, suçluluk, utanç duygusu vs..
hissiyat.. ''düşünce''ye yön verdikçe yanıltır insanı. buna mukabil önce rüyalara daldırır sonra gerçeklere batırır. bir ''his''in düşünceye dönüştüğü o dar vakitte kör noktalarını sorgulamadan çıktığınız yol henüz yarısında bile değilken pişman edebilir sizi.
üzülmeyin kararlarınıza.
değiştikçe dönüştüğünüzde, pişman olmayın.
yaşayın ve unutun gitsin..

foto: Muğla- Dalyan Gölü- 2008- Soida