çocuk

sadece hırpalamak için elime aldığım oyuncağım gibisin..
hani hoyrat davranıp çoklukla ağlayarak, içimin gerçekliğini gösterirken hırçın yaralar açtığım, ileri gittiğimi anladığımda erdemine sığındığım annem gibi.

sonra..dudaklarım da gözlerim kadar şişip, tuzun yanaklarıma viyadük çizdiği yerde, elma'cık kemiklerim acır..

hayal kurmakta zorlandığımı görüp de
ben artık mutlu olmak istiyorum.

dolunay bir kere oluyor ya onun harici hep yarım hep eksik..

bira sıcakken de içiliyor evet, elemanın suçu yok ki.. dost muhabbeti zaten ısıtıyor birayı.

tahta basamaklarına vura vura çıktığım, duvarları el izleriyle kirletilmiş odalarında, sen artık rahat bir nefes mi almak istiyorsun?

oysa ben rüzgara savurmak istiyorum gençliğimi.
köprüler kuruyorum şehre çıkışını atmosferik olsun diye tek şeride düşürüyorum. tek bilinmeyenli denklemi bile en uzun yoldan çözüp, kola kutusunu ayakkabıma topuk yapıyorum hala evet boş bulduğum sokakta tek kale maça çıkıyorum hatta. havaya top dikip nereye gittiğine şaşıbeş bakarken gözlerimi kısıp gökyüzü körü oluyorum, lolipopu bitirip çubuğunun plastik tadına varınca anlıyorum susuzluğumu.

döndüğümde burda ol istemiyorum inan. eşzamanlı zıt yönlere koşalım kollarımızı açarak. şımarmıyorum, bakma öyle biliyorum; büyüdüm. uçmuyorum, ayaklarım ağrıyor yürümekten. pembe değil ki en sevdiğim renk. hala siyahın asaletine inanıyorum. hala bir miktar korkuyorum karanlıktan ve yüzüm kapıya dönük dalıyorum uykuya. şimdi böyle olduğuna bakma hala bir miktar dağınığım. düzene tepeden inme olunca gelemiyorum biliyorsun. babamın adam olayım diye verdiği dersler kadar sıkılıyorum yaşantılarımdan. kafama kafama iniyor her defasında.

gerginlik? gerginlikten beslendiğimi söylüyorlar; gerginize gülüyorum.,)
iki yanağımda gamzeler açıyor sanki..güldükçe, gülüyorum.

güzel foto için Serin' e sonsuz teşekkür..